گاهی آدم ها خیلی می خندن، خیلی شاداب و شر شورن اما این فقط پوسته ی اون هاست و درونشون پر از تاریکی، پر از سرما، منم جز همون دسته آدم ها هستم.
دوست میدارم ، می خندم، غصه می خورم، اما همه این حالت ها پوسته ظاهرم هستن، من از درون یخ زده.
+ پری روز به قدری خندیم که دو سال میشد در این حد نخندیده بودم و بعدش کلی خسته شدم شاید چون این حجم از خنده برای من دوزش بالاس و سرمای درونم تحملشو نداره
