لذتی که در وبلاگ داری هست در هیچ چیزی دیگر نیست و بس

همین الان که ساعت 11:45 دقیقه است  رفتم و تلگرام رو چک کردم از بین مخاطبا گشتم تا یه نفرو پیدا کنم تا یکم حرف بزنم از حجم خستگیم کم بشه ... البته همه کسایی که حداقل یه بار باهام حرف زدن میدونن که آدمی نیستم به جد بشینم و حرفای جدی جدی بزنم یکم سر به سرشون میزارم  تا هم حال دل اونا خوب شه همم حال دل خودم ... اما هر چی گشتم ... گفتم عه این نه این یکم بگذره میگه خوابم میاد...عه این نه بازم  وسط حرفا جیم میشه... عه این نه حرفی ندارم که بخوام بزنم آخرش به یه شکلک ختم میشه... عه این نه باهاش قهرم... عه این نه حال و حوصله این که پا به پاش برم و کم نیارم رو ندارم ... عه این هم نه... و چند تا از این " عه نه ها" که آخرش به اینجا ختم شد که بعد مدت ها بیام پست بذارم و با خودم حرف بزنم و وبلاگ ها رو بخونم ... که باید به خودم بگم " خیلیم خوب" و یه لبخند بزنم :)