گل های دوست داشتنی

افراد زیادی هستن که پرورش گل رو دوس دارن و منم تا جایی که یادم میاد همیشه گل کاکتوس رو دوس داشتم از بین این گلا بعضیا نیاز به مراقبت زیاد دارن اما بعضی از گلا به قول معروف میتونن تا یه مدتی بدون مراقبت گِلیم خودشونو از آب بیرون بکشن و همیشه فک میکنی که چقدر این گل رو دوس داری ...و چقدر خوبه که وقتایی هم که حواست بهش نیس باز سر سبز و سر زنده اس تا وقتی که میری چشمت بهش میفته یه لبخند گشاد رو لبت بیاد بگی ای جانم چه خوب که هنوز سر زنده ای ببخش که چند روزه نتونستم بهت برسم .... و تو با این فکر تو ذهنت که این گل میتونه دوام بیاره حتی وقتایی که حواسم بهش نیس ... حتی وقتایی که یادم میره بهش آب بدم ... اما یه روز میای میبنی که فقط ظاهرشو حفظ کرده ریشش خشک شده و تو این مدت دلت به ظاهرش خشک بوده غافل از اینکه این گل مدت هاست که خشک شده ... مدت هاست که فقط ادای گلای سر زنده رو بازی میکنه... مدت هاست که تو حواست بهش نبوده و نفهمیدی که کی خشک شده ... درست مثل دوست داشتنی های زندگیمون که همیشه فک میکنیم هستن و پشتمون بهشون گرمه ... دوست داشتنی هایی که همیشه فکر میکنیم باید خوب باشن و خوب هستن و یه "خوبی؟!" رو هم ازشون دریغ میکنیم ... لطفا مراقب گلای دوست داشتنی زندگیمون باشیم شاید تو یه جایی از این زندگی خسته شدن و نیاز به یه توجه دارن تا باشن  :)