سیاه و سفید

وقتی دیدم همه عکسایی که تو پیچشه روحشون گرفته شده ... رنگ  به رخ ندارند و تنها رنگ های باقی مانده همان سیاه و سفید است ... دلم خواست همه عکس هایش را ببینم ... از وقتی یادم می آید یعنی بخواهم دقیق دقیق بگویم از چهارم ابتدایی دیگه از مداد رنگی استفاده نکردم ... رنگ های من همین دو رنگ بود سیاه و سفید ... برای همین هر روز خدا عکس هایی که روحشون گرفته میشد رو میدیم ... اما این روزها میبینم روح عکس هاییی را میگیرد که آدم دلش میخواهد برود بگویید نکن این ظلم را در حق این عکس ها  نکن خدا را خوش نمیاد ... مثلا همین دختر که یک پیرهن با یقه مردانه و گلاهای ریز رنگی رنگی روی پیرهن و با این موهاییی که باد بازی میکند لابه لایشان و آن خنده ا ی که از سر شوق و از ته دل است ... آخر بی انصاف دلت می آید شاید آخرین خنده اش باشد و سال ها حسرت این خنده را به دلش داشته باشد آنوقت تو هم یکسره بیایی و روح را از تاریخ انقضای این خنده بگیری؟ و همه دنیای گل گلی روی پیرهنش و با آن خنده فقط بشود سیاه و سفید ؟رواست؟