یادم میاد اون اولا که ما میرفتیم مدرسه چیزی به اسم غلط گیر یا لاک غلط گیر نبود مجبور بودیم با خودکار خط بکشیم روش و هر بار هم که میخواستیم اون اشتباه رو تکرار کنیم چشممون میفتاد به اون غلطه و دیگه یه اشتباه رو دوبار انجام نمیدادیم یا سعی میکردیم حواسمون رو جمع کنیم که یه وقت اشتباه ننویسیم که مجبور بشیم خط بزنیمش و تکلیفمون خط خطی از آب در بیاد ... برا همین همیشه حواسمون جمع کارمون بود ... از وقتی لاک غلط گیر اومد دیگه کسی حواسش جمع نشد ...میگفت فوقش یه لاک میزنمو تموم ... دیگه براش مهم نبود که یه اشتباه رو چند بار تکرار کنه ... درست مثل اشتباه های ما بعضی آدما که به جای این که یه خط بکشیم روی اشتباهمون که اگه خواستیم بعدا همون اشتباه رو تکرار کنیم که حواسمون باشه که یه بار این اشتباه رو کردیم حواسمون باشه که تکلیفی که بهمون دادن خط خطی نشه تا دلمون رو بزنه ...اما به جای خط کشیدن یه لاک غلط گیر میگیرن دستشون و ماست مالی میکنن ... اما ... اما اگه یه روزی یه نفر پیدا بشه که این لاکا رو خراش بده و پاک کنه تازه میفهمن که چقدر اشتباه پر تکرار کردن که میتونست ، اولین اشتباهشون آخرینش باشه اما حالا از هر دو کلمه یه کلمه اشتباهه مراقب اشتباهامون باشیم که خط بزنیم ماست مالی نکنیم .
+ امروز برای نوشتن یادداشت هام خط زدم به جای لاک... حس خوبی داش:)
