بعد سال ها

خواب خوبی بود... حس خوبی داره با لبخند از خواب بیدار شی:)

+ خدا دمت گرم آخه اداره آبیاری؟:|

دلم ازدنیا گرفته

کاش دنیا یه در پشتی هم داشت و میرفتی و در رو پشت سرت محکم میبستی و ما بین اجرام آسمانی سر گردان و شناور میشدی... آخه من اجرام آسمانی رو بیشتر از آدمای این دنیا دوس دارم حتی بیشتر از این دنیا ... هر از گاهی خودمو به کره زمین میرسوندم دستامو میگرفتم کنار چشمام و صورتمو میچسبوندم به این کره لعنتی و از اون بالا این موجودات که بهش میگن ادم رو، میدیدم و یه لبخند:) میزدم  بهشون باز دستامو رها میکردمو توی هوای بی جاذبه شناور میشدم و سال های سال برای خودم زندگی میکردم اگر یه روزی دلم میگرفت که بعید میدونم ...روی ماه مینشستمو سنگ پرت میکردم طرف زمین ... همین و بس:)

لیلی روزت مبارک

لیلی زیر درخت انار نشست.درخت انار عاشق شد،گل داد ، سرخِ سرخ. گلها انار شد، داغِ داغ. هر اناری هزار تا دانه داشت.

دانه ها عاشق بودند، توی انار جا نمی شدند. انار کوچک بود، دانه ها ترکیدند، انار ترک برداشت.

خون انار روی دست لیلی چکید. لیلی انار ترک خورده را از شاخه چید .مجنون به لیلی اش رسید.

خدا گفت: راز رسیدن فقط همین بود.  کافی انار دلت ترک بخورد.

یعنی در این حد

و اما جا داره بگم

دنیا یالان دنیا

در ساعت19:29 به ثبت رسید (رمز داده نمیشه)

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

:)))))

+ یه طناب داشتیم میدونی کجاست؟

_اره تو کمده برو بردار

+ بیا بریم طناب بزنی

+ من یادم نمیاد اخرین بار کی طناب زدم شاید نتونما

_ باشه حالا تو بیا

که رفتیم حیاط بلکه طناب بزنیم ... اولین پرش طنابه گیر کرد به پاش... دومین حرکته باز گیر کرد به پاش... سومین حرکته همچین خورد به پاش که یه لنگه پا تو حیاط آخش رفت رو هوا ... نمیدونستم بخندم یا بگم طوریت نشد که ... اما خندیدم :|... که گفت پاشو بیا خودت ببینم میخندی برا من ... پا شدم و رفتم گفتم من از همون اول گفتم نمیتونم اما نه تنها تونستم بلکه 100 تا رو بدون هیچ خطایی رفتم ... که دستام درد گرفت واستادم و یه لحظه قیافشو دیدم که خیره شده بود ...نمیدونستم چطوری بخندم امونمو بریده بود خنده فقط بین خنده ها شنیدم که گفت الان کلک زدی؟ ... اخه توی طناب زدن چطوری میتونم کلک بزنم؟!!:|... که یه بادی در گلو انداخت گفت حالا یه چیز شانسی بوده لابد ...بده من ببین چیکار میکنم ... طنابو دادم دستش نه تنها نتونست حتی برای یه بار هم که شده طناب بزنه بلکه هی در حالات مختلف تمرکز میکرد و قیافه اش یه جور خاصی خنده دار شده بود ... که با پرویی تمام برگشت گفت من برعکس میتونم طناب بزنم صب کن تو حالا ببین چه شاهکاری میکنم من... این گفتن همانا و برعکس طناب زدن همانا و طناب به گردنش گیر کردن همانا:|...خنده من بلند شدن همانا:|... پس کله خوردنمم همانا:|...فقط تونست با یه دلیل صحنه رو ترک کنه اونم این که من فکر میکنم که طناب زدن یک کار دخترونه است و بس:|

+آخه دخترونه پسرونه داره مگه؟!!! دلیل بهتری نبود برا ترک افتخار آمیز صحنه؟

+از وقتی یادم میاد از بچگی نمی تونست طناب بزنه ولی فکر کنم خودش یادش نبود:))))

خواهر داشتید به خواهرتان بگوید با صرفه تر است:|

فقط کافیه شارژ نداشته باشی و به برادر جان زنگ بزنی بگی برام یه شارژ بفرست ... و فل فور نه تنها شارژ رو میفرسته بلکه زنگ هم میزنه تا مطمئن شه که میگی دستت درد نکنه شارژ شد ... و بعد 5 دقیقه باز زنگ میزنه میگه مطمئنی؟!! شارژ نشده بگو باز بزنم... که میگی نه دستت درد نکنه ... بعد 5 دقیقه باز زنگ میزنه میگه اگه کمه بگو بازم بزنم ... که میگی نه کافیه ... ظهری هم که میاد خونه میگه بیا این شماره کارت منو داشته باش لازم داشتی بزن ... یعنی دلم میخواست خودمو از وسط دو نصف کنم بگم بابا نمیخواااااااام ولم کن عه ... مگه قبول میکرد :|

+ حالا خوبه نگفتم که دوماه است که شارژ نزده بودم امروز هم واجب نبود باز نمیزدم:|

.....................................

از چه میترسى دگر
بعد از سیاهى رنگ نیست …

زندگی به سبک شطرنج

زیاد شنیدم که میگفتن بهم ،اهل اعتماد نیستم و زیادی شک میکنم تا این که چند روز پیش ...گفت شک میکنی گفتم به چی؟ گفت به همه چی؟
نشستم فکر کردم چرا باید این طوری باشه ؟!!چرا باید ناخواسته طوری رفتار کنم که دوست داشتنی های زندگیم اذیت بشن ... شاید برای دیگران این طور باشه اما دوس ندارم برای این چند نفر مهم زندگیم این طوری رفتار کنم ... تنها نتیجه ای که پیدا کردم این بود که همیشه به سبک " بازی شطرنج " زندگی کردم ... و شده جزئی از پوست استخونم ... بس طبیعیه که هر چی سعی میکنم برای این چند نفر هم با همین روش زندگی نکنم شکست میخورم

+ اما من که میتونم میدونم ...بایدبتونم برای دوست داشتنی های زنگیم شک های شطرنج رو بزارم کنار...یعنی بایدبتونم...  :)

کاش های بی سرانجام

هر چی فکر میکنم ذهنم به جایی قد نمیده این دنیا چه خوبی داره؟؟!!! من نمیدونم ... الان مثلا اشرف مخلوقاتیم چه گلی به سر هم زدیم ؟ من به شخصه حاضرم برم کره مریخ و ماه ها  برای تمام عمرم بمونم همون جا و با اون لباس های فضا نوردی با  کمبود  آب و در واقع نبود آب و غذا زندگی کنم حتی اگر تمام عمر دو ساعت طول کشید باشه بازم حاضرم برم ... تهش که چشامو میبندم میگم آخیششش یه زندگی کردم تو این دنیا... الان چی ؟ بین این همه ادم که نمیشه حتی اعتمادم کرد بهشون همین اعتماد ساده که حواست نباشه کلاهت پس معرکه است و دورت زدن ... کاش تو یه دنیای بهتری بودیم ... کاش

+ خیلی "کاش" و "ای کاش هایی"داشتم تو زندگی و دارم ... بعضیا که نشد به درک ... کاش این بعضی های آینده بشه و بدون رسیدن به این کاش ها چشامو نبدم